Ocieplanie pianą PUR Toruń

Jednym z podstawowych elementów w trakcie budowy domów jest dbałość o jego właściwe ocieplenie. Niepoprawna izolacja cieplna może prowadzić do poważnych problemów. Zimą, problemem może stać się oprócz niedogrzania pomieszczeń mimo dodatkowych źródeł grzewczych, które też mają swój koszt, a także występująca z czasem pleśń i wilgoć. Latem natomiast, dom nagrzeje się tak mocno, że upał wewnątrz stanie się nie do wytrzymania, co w wyniku może wiązać się z zakupem klimatyzacji.

Obecnie istnieje wiele sposobów na ocieplenie domu. Do jednych z najchętniej wybieranych zaliczają się pianka poliuretanowa (PUR) oraz wełna mineralna ze szklanego lub skalnego włókna. Oba te sposoby mają swoje zalety i wady, jednak jest wiele czynników, wpływających na ich częste zastosowanie.

Pianka PUR

Pianka PUR jest formą ocieplania domu, charakteryzującą się głównie sposobem nakładania i szczelnością. Po naniesieniu w formie natrysku, pianka szybko rozrasta się, dzięki czemu ma możliwość dopasowania się do każdego podłoża oraz zabezpieczenia wszelkich zakamarków. To sprawia, że ten rodzaj izolacji, daje wysoką gwarancję szczelnej osłony oraz usuwa ryzyko powstawania mostków termicznych.

Pianka PUR dzieli się na dwa rodzaje: piankę zamkniętokomórkową i otwartokomórkową. Różnica pomiędzy nimi jest znacząca. Piana zamkniętokomórkowa posiada doskonała izolację termiczną (niedużo lepszą od otwartokomórkowej), nie jest paroprzepuszczalna i nie wchłania wody. Po wyschnięciu jest bardzo sztywna, co może narażać ją na uszkodzenia. Piankę otwartokomórkową stosuje się częściej na poddaszach. Jest ona bardzo lekka, a za sprawą swojej elastyczności dostosowuje się do konstrukcji i się jej trzyma. Przepuszcza wilgoć bardziej niż zmiennokomórkowa, ale nie posiada skłonności do nasiąkania wodą.

Zalety i wady pianki poliuretanowej

Do zalet pianki poliuretanowej, poza doskonałym dostosowaniem do powierzchni, zalicza się w głównej mierze prosta aplikacja oraz wysoki poziom termicznej izolacji. Pomimo różnic pomiędzy pianką otwartokomórkową, a zamkniętokomórkową, poziom wodoszczelności w obu przypadkach jest zadowalająco wysoki. Lekkość pianki jest niewątpliwie wielkim plusem, dlatego że jej użycie nie obciąża konstrukcji budynku. Dodatkowo pianka nie stanowi dobrego pożywienia dla gryzoni, dzięki czemu nie zagnieżdżą się w domu zbyt chętnie. Jest również niezła jeśli chodzi o izolacje akustyczną.

Do wad pianki PUR należy zaliczyć głównie jej koszty. Za piankę dobrej jakości zapłaci się wyższą cenę, niż na przykład za wełnę tak samo doskonałego wykonania. Pianka PUR wypada też gorzej pod względem odporności na ogień. Przypisuje się jej klasę odporności E, co oznacza, że jest łatwo zapalna, jednak w płomieniu topi się oraz zwęgla, ale po zgaszeniu ognia samoczynnie gaśnie.

Istnieje też wiele obaw, co do stosowania pianki z uwagi na zdrowie, jednak wieloletnie badania wskazują, że jej szkodliwe działanie ma miejsce tylko w czasie aplikacji oraz utwardzenia pianki, czyli od 48 do 72 godzin. Wtedy nie należy używać pomieszczenia, a przy aplikacji stosować specjalny kombinezon i maskę. Później nie wykazuje już szkodliwości.

Wełna mineralna

Wełna mineralna jest tak samo często stosowana do ocieplania domów, co pianka PUR. Bardzo dobrze izoluje ciepło oraz ma doskonałą przepuszczalność. Ponadto właściwie położona, będzie na lata zachowywać swoje właściwości, których także jest sporo. Zazwyczaj są to płyty, maty albo połacie materiału, które dostosowuje się do ocieplanej przestrzeni i z reguły potrzeba nałożenia dwóch warstw dla najbardziej optymalnego działania.

Istnieją dwa rodzaje wełny mineralnej. Są to: wełna skalna wykonywana z dolomitu, bazaltu albo kruszywa wapiennego oraz wełna szklana, która powstaje ze stłuczki szklanej z recyklingu oraz z piasku kwarcowego. Aby powstała mata lub płyta, zebrany materiał roztapia się w odpowiedniej temperaturze, po czym rozwłóknia. Później, dokłada się specjalne żywice oraz nadaje odpowiedni kształt.

Wełna szklana jest lżejsza i ma większą sprężystość oraz ma trochę lepszą zdolnośc izolacji od tej skalnej, jednak obie wykazują wysoką jakość oraz bardzo podobne właściwości. Wełnę skalną częściej wykorzystuje się do ocieplania poddaszy.

Zalety i wady wełny mineralnej

Podstawową zaletą wełny jest jej zupełna odporność na ogień. Przyznano jej najwyższą klasę A, co oznacza, że stanowi przeszkodę dla ognia w trakcie pożaru. Dodatkowym plusem jest świetna izolacja akustyczna, znacznie lepsza od pianki poliuretanowej, co zawdzięcza swojej wadze i sposobie wykonania. Ponadto wełna mineralna jest wysoko odporna na uszkodzenia mechaniczne, dzięki swojej sprężystości. Warto też zauważyć, że jej koszt jest mniejszy w porównaniu do pianki PUR.

Do wad wełny należy zaliczyć ryzyko nasiąknięcia wodą. Nie nabiera ona wody zbyt łatwo, jednak jeżeli tak się stanie, trudno jest ją osuszyć, co może prowadzić do powstawania pleśni i grzybów. Istotne jest zatem użycie paroizolacji. Inną znaczącą wadą jest to, że wełna może zostać źle zainstalowana, dlatego że trudniej wypełnić nią szczeliny. To odbija się na utracie izolacyjności oraz powstawaniu mostków termicznych. Z kolei waga wełny mineralnej znacząco obciąża konstrukcję budynku.

Ponadto wełna bardzo łatwo pyli, przede wszystkim w czasie jej zakładania, dlatego tak jak przy korzystaniu z pianki PUR, niezbędne są środki ostrożności. Prawie w ogóle nie zdarza się, aby była źródłem uczulenia w czasie użytkowania domu.

Pianka PUR kontra wełna mineralna

Zarówno pianka PUR jak i wełna mineralna mają swoje wady i zalety, jednak dla każdej z nich znajdą się właściwe zastosowania. Wybór pomiędzy tymi dwoma tworzywami powinien być zależny od indywidualnych uwarunkowań i oczekiwań. Warto mieć na uwadze najistotniejsze czynniki, takie jak ceny ognioodporność, ciężar czy ryzyko wchłaniania wilgoci i samodzielnie zdecydować, jakie rozwiązanie jest najkorzystniejsze.