Produkcja regeneracja narzędzi diamentowych

Aktualnie tak naprawdę którakolwiek firma zajmująca się budową domów, korzysta z rewolucyjnych narzędzi diamentowych. Wykorzystuje się je do wycinania różnego typu tworzyw, np. betonu, żelbetonu, glazury, żywicy bądź granitu. Pierwotnie do uzyskiwania korzystano z łączników bazujących na żywicy, ale wcale nie były one tak wytrzymałe, ażeby nadal je użytkować. „Świdry”, tarcze, talerze do szlifierek albo frezy uzyskiwane są ze stopu żelaza z węglem bądź stopienia metali lekkich oraz obłożone specyficzną diamentową pokrywą. Jest ona zatapiana w metalowym spojeniu. Diamentowe „okruszynki” są tak wrzucone, żeby unowocześniać działanie całego urządzenia. Krótko mówiąc: są poukładane w dobrym kierunku (uzależnionym od modelu narzędzi).

Jak działa technologia urządzeń diamentowych?

Urządzenia z powłoką diamentową są używane podczas bezustannej pracy oraz działają w wyjątkowo ekstremalnych warunkach. Wspaniale sprawdzą się nie tylko w trakcie uniwersalnych prac na placu budowy, lecz także w warsztatach kamieniarskich bądź w zakresie robót drogowych. Wycinanie niezwykle silnych tworzyw domaga się często aktywności „na mokro”. Co znaczy, iż podczas przecinania zużywa się płyn, np. wodę albo temperę smarująco – chłodzącą. Trzeba to robić, aby wyziębiać płaszczyznę tarczy i spłukiwać osad. Jeśli wcale nie ma okazji włożenia w miejsce dzielenia „oziębiacza”, wówczas „robota” występuje „na sucho”. Ostrza z pokrywą diamentową produkowane są przeważnie w dwóch klasach: do pracy „na mokro” i do pracy „na sucho”. Te do cięcia „na mokro” można użytkować wyłącznie do pracy „na mokro”. Natomiast te do cięcia „na sucho” możemy używać zarówno do cięcia „na sucho” jak i „na mokro”. Urządzenia z diamentową powłoką są tak zaprojektowane, by potrafiły chodzić w autentycznie wymagających warunkach i uzyskiwać optymalną intensywność cięcia. Przykładowo pracując z tarczami diamentowymi bez emulsji należy na każdym kroku je schładzać, gdyż wyjątkowo szybko się zepsują. Najczęściej robi się tę czynność po dwóch minutach cięcia.

Warianty przyrządów z warstwą diamentową

Przyrządy z pokrywą diamentową rozdziela się jeśli chodzi o ich wykorzystanie. W skrócie: trzeba uwzględnić to, w jakiej sytuacji będą użytkowane. Przeważnie możemy rozróżnić następujące klasy: tarcze tnące, talerze szlifujące, wiertła koronowe, frezy oraz wiertnice. Jeżeli chodzi o tarcze tnące, wówczas mamy tutaj tarcze tnące do asfaltu, tarcze do przecinania do cementu, tarcze tnące trex, tarcze tnące do nowego gipsu, tarcze tnące do gresu lub tarcze do silikatu. Są często użytkowane w piłach drogowych, manualnych albo bruzdownicach. Są odpowiednie do obcinania bryły ulicznej oraz cementu. Świdry koronowe są zróżnicowane biorąc pod uwagę typ umocowania, rodzaj modułu oraz tryb rozcinania. Podczas prac na placu budowy wykorzystuje się je do „wkręcania się” w cement, cement zbrojony, stal bądź płytki ceramiczne. W wariantach wierteł do gresu (jak również wszystkich kolejnych wierteł) powinniśmy wskazywać na tzw. „ścieranie uboczne”, zatem ograniczanie się segmentu. Gdy drążymy w solidnym gresie, cząsteczki diamentowe znajdujące się na powierzchni, ścierają materiał. Zdrapuje się także łączenie (jest wyjątkowo podatne, aż wreszcie przesuwa się po materiale ceramicznym). Po jakimś czasie na pokrywie niestety nie ma już żadnych drobinek, urządzenie jest – mówiąc kolokwialnie – „przytępione” oraz wcale nie jest zdatne do cięcia. Zatem tak istotne jest chłodzenie, które chroni przyrządy z pokrywą diamentową przed zbyt szybką eksploatacją.

Jakim sposobem właściwie posługiwać się narzędziami diamentowymi?

Jest parę zasad, do jakich powinniśmy się stosować w trakcie używania dowolnego przyrządu diamentowego. Wcale nie chodzi tu wyłącznie o oziębianie w optymalnym momencie oraz dobranie urządzenia do wariantu pracy i wariantu dzielonego surowca. Piłowanie betonu, silikatu lub innego budulca przez cały czas powinno rozpoczynać się gładko. Nie wolno w żadnym przypadku uaktywniać pomocnego nacisku na urządzenie. Odcinanie powinno obywać się w położeniu prostym, oznacza to, że jakiekolwiek gięcie tarczy może tylko doprowadzić do jej osłabienia. Nie wolno także przekraczać dopuszczalnych paramentów tarczy, np. głębi dzielenia. Tarczę za każdym razem wprowadza się na wrzeciono w taki sposób, iż tor jego ruchu zbiega się z tym ulokowanym na pokrywie tarczy. Przenigdy odwrotnie! Tarczy z diamentową powłoką nie wolno wyzyskiwać do szlifowania. Do niniejszego celu przeznaczone są talerze polerujące. Jeżeli niestety nie będziemy stosować się do tych porad, segmenty intensywniej się zużyją czy zniszczą. Do powodów gwałtownej eksploatacji można zaklasyfikować m.in. przegrzanie elementów, przesadnie duże wycieranie o budulec, odpadnięcie modułu. Jeżeli zamierzasz wiedzieć o wiele więcej o narzędziach diamentowych, kliknij w niniejszy odsyłacz – Tarcze diamentowe